ഇന്ന് നവംബര്‍ 12...
അവന്‍ തന്റെ ഡയറിയില്‍ കുറിച്ചു
"ഏകാന്തതയുടെ വിശാലമായ ലോകത്ത്
ചിന്തകളുടെ കുന്നിമണികള്‍ കൂട്ടി വെക്കുമ്പോള്‍
ആരോ ഒരാള്‍ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച ഒരു പനനീര്‍ ചെടി
വരണ്ട ഭൂമിയാകുന്ന മനസ്സില്‍ നട്ടു വളര്‍ത്തി
സ്നേഹ മഴ കൊണ്ട് എപ്പോഴും നനച്ചു.
ആശ്വാസ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് പരിപാലിച്ചു
പലപ്പോഴും അതിന്റെ മുള്ളുകള്‍ കഠിനമായി വേദനിപ്പിച്ചു
ആ വേദനകള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ കൂട്ടി വെക്കുന്ന എന്റെ മയില്‍‌പീലിയിലെ
വര്‍ണ്ണങ്ങളായ് മാറി .
അവന്‍ തന്റെ ഡയറിയില്‍ കുറിച്ചു
"ഏകാന്തതയുടെ വിശാലമായ ലോകത്ത്
ചിന്തകളുടെ കുന്നിമണികള്‍ കൂട്ടി വെക്കുമ്പോള്‍
ആരോ ഒരാള്‍ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച ഒരു പനനീര്‍ ചെടി
വരണ്ട ഭൂമിയാകുന്ന മനസ്സില്‍ നട്ടു വളര്‍ത്തി
സ്നേഹ മഴ കൊണ്ട് എപ്പോഴും നനച്ചു.
ആശ്വാസ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് പരിപാലിച്ചു
പലപ്പോഴും അതിന്റെ മുള്ളുകള്‍ കഠിനമായി വേദനിപ്പിച്ചു
ആ വേദനകള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ കൂട്ടി വെക്കുന്ന എന്റെ മയില്‍‌പീലിയിലെ
വര്‍ണ്ണങ്ങളായ് മാറി .
ഇപ്പോഴിതാ ആ പനിനീര്‍ ചെടിയില്‍ ഒരു ചെറു പുഷ്പം .
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു .
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു .
എന്റെ ഏകാന്തതയെ കളിയാക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട്.
എനിക്ക് വേണ്ടി വിടര്‍ന്ന പുഷ്പമല്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും
ഞാന്‍ മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു ...
"ഏകാനായ് വിരിഞ്ഞ നിന്നെ ഞാന്‍ ഏകാനാക്കില്ല" ......
അവനും അവന്റെ പനിനീര്‍ പുഷ്പത്തിനും
ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍ എല്ലാ ആശംസകളും നമുക്ക് നേരാം ....
ഞാന്‍ മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു ...
"ഏകാനായ് വിരിഞ്ഞ നിന്നെ ഞാന്‍ ഏകാനാക്കില്ല" ......
അവനും അവന്റെ പനിനീര്‍ പുഷ്പത്തിനും
ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍ എല്ലാ ആശംസകളും നമുക്ക് നേരാം ....
