നിശബ്ദതയിലെ ശബ്ദം...

നിശബ്ദമായ വഴിയിലൂടെ അയാള്‍ നടന്നു .പ്രകൃതി നിശബ്ദമാണെങ്കിലും അയാളുടെ മനസ്സ് നിശബ്ദമായിരുന്നില്ല .കടലിലെ തിരമാലപോലെ അലയടിക്കുകയാണ്‌ അയാളുടെ മനസ്സ് ."ഞാന്‍ ഏകാനാണോ, ഞാന്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടുവോ ഞാന്‍ മാത്രമെന്തേ ഇങ്ങിനെ, ഇത്ര വേദനിക്കുന്നത് ഞാന്‍ മാത്രമാണോ"അയാളുടെ മനസ്സില്‍ ചോദ്യങ്ങളുടെ മഴ പെയ്യുകയായിരുന്നു.പുറത്ത് നിശബ്ദതയുള്ളതു കൊണ്ടായിരിക്കാം അയാളുടെ മനസ്സിലെ അലയടി ആരും അറിഞ്ഞില്ല."അതിഭീകരമായ അനാഥത്തിലേക്ക് താന്‍ വീണപ്പോഴും ,മനസ്സ് മുരടിപ്പിക്കുന്ന ഏകാന്തതയെക്കാളും ആഴം കൂടുതലാണ് ഈ വേദനക്ക്.തന്റെ വിടരാന്‍ ഇഷ്ടപെടാത്ത ദിവസങ്ങളിലേക്ക് എന്തിനാണ് അവള്‍ വന്നത് ഓരോ ദിവസവും വിടരാന്‍ കൊതിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയോ അതോ വിടരുംപോഴെല്ലാം സുഗന്ദം പടര്‍ത്തുവാനോ.തന്റെ സങ്കുചിതമായ മനസ്സിലേക്ക് എന്തിനാണ് അവള്‍ വന്നത് സങ്കുചിതമായ മനസ്സ് വിശാലമാക്കാനോ.സ്നേഹത്തിന്റെ ആഴവും വ്യാപ്തിയും എന്തിനാണ് അവള്‍ തന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് വേദനയുടെ ആഴം കൂട്ടുവാനോ ഇങ്ങിനെ ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങള്‍ അയാളുടെ മനസ്സില്‍ പെയ്യുകയാണ് .എപ്പോഴോ മഴ തോര്‍ന്നസമയത്ത് അയാള്‍ പരിസരം ശ്രദ്ധിച്ചു ചിന്തകള്‍ പോലെ നീണ്ടു നിവര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന റെയില്‍പാളങ്ങള്‍ അയാള്‍ വീണ്ടും മുമ്പോട്ടു നടന്നു ആ ചിന്തകളിലൂടെ പിന്നില്‍ നിന്ന് അയാള്‍ അപ്പോഴും കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു അവളുടെ ചിരിയും വാക്കുകളും "ഒരു നിമിഷം വെറുത്തുപോയ്‌"പുറത്ത് നിശബ്ദതയുള്ളതു കൊണ്ടായിരിക്കാം ആ വാക്കുകള്‍ ആരും കേട്ടില്ല .