Thursday, April 28, 2011

ചുവന്നമണ്ണ്

ഈ ചുവന്ന മണ്ണിനോട് ചോദിച്ചാലറിയാം ഞാനാരാണെന്ന് ...
പ്രതീക്ഷകള്‍ മാറോടണച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു നീങ്ങിയ ചുവന്ന മണ്ണ്
ജീവിതത്തിലെ നഷ്ടപെടലുകള്‍ എന്നെ തളര്‍ത്തുമ്പോഴെല്ലാം
എല്ലാം ശരിയാകുമെന്ന് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിച്ച ചുവന്ന മണ്ണ്
ഞാനും അര്‍ജുവും രണ്ഞുവും കുട്ടാപ്പിയും പ്രജിയുമെല്ലാം
തോളോട് തോള്‍ ചേര്‍ന്ന് നടന്നു നീങ്ങിയ ചുവന്ന മണ്ണ്
സ്കൂളിന്റെ ചുമരുകളോട് ഇപ്പോഴും ചോദിച്ചാല്‍ അറിയാം
മനസ്സിലെ സങ്കടങ്ങള്‍ അകറ്റാന്‍ ഉറക്കെ പാടിയവരികള്‍ ....
ഈ ചുവന്ന മണ്ണിനെ ഞാന്‍ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നു .....
ഒരു പക്ഷെ എന്റെ ജീവനേക്കാള്‍
.... 

Wednesday, April 27, 2011

ഞാനെങ്ങിനെയാണ്"......

അവള്‍ ചോദിച്ചു 
"ഞാനെങ്ങിനെയാണ്"...... 
നീ നിശയുടെ നിശബ്ദതയില്‍  
ഊറി ചിരിക്കുന്ന  
നിലാവാണ്‌  
എന്റെ മുഖം ...... 
അലമുറയിടുന്ന  
കടലിലെവിടെയോ  
കാണുന്ന സായംസന്ധ്യയെ 
പോലെയാണ്..... 
എന്റെ പുഞ്ചിരി 
അവള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു 
തിങ്ങി നിറഞ്ഞ വനങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ 
മഴയിലെ സംഗീതത്തില്‍  
നൃത്തം വെക്കുന്ന   
നീര്‍ ചോലകളുടെ  
ശബ്ദ മാധുര്യം  
പോലെയാണ് .. 

Tuesday, April 26, 2011

എനിക്കിഷ്ടം

നിന്റെ ചുവന്ന ഇതളിനേക്കാള്‍  
എനിക്കിഷ്ടം കീറിമുറിക്കുന്ന 
നിന്റെ മുള്ളുകളാണ്.... 
നിന്റെ സ്വോപ്നങ്ങള്‍ കിനിയുന്ന  
സുഗന്ധത്തേക്കാള്‍  എനിക്കിഷ്ടം 
 മഴയത്ത് അടര്‍ന്നു പോയ 
നിന്റെ ഇതളുകളാണ്......  
 നീ സുര്യതാപത്താല്‍
‍ തകര്‍ന്ന്................ 
 വേരുകളാല്‍  താഴേക്കു  
പതിക്കുമ്പോള്‍ ...... 
എന്റെ കൈകളുണ്ടാകും 
നിന്നെ തലോടുവാന്‍  
ആ കൈകള്‍ മാത്രമേ  
നിനക്കായ് എനിക്ക്  
തരാനുള്ളൂ....... 

Monday, April 25, 2011

ഇഷ്ടമില്ലെന്നു പറയില്ലോരിക്കലും.....

നിനക്ക് മുല്ലപ്പു...നിറമുണ്ടോ ... അതോ ഇരുട്ടിന്‍ കറുപ്പോ  
അറിയില്ലെനിക്ക്‌ ........
നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ പ്രകാശമുണ്ടോ..അതോ അണയാന്‍ പോകുന്ന 
മെഴുകുതിരി തന്‍ പ്രകാശമോ 
അറിയില്ലെനിക്ക്‌ ...............
നിന്റെ മൊഴികള്‍ക്കു പ്രണയത്തിന്‍ മധുരമുണ്ടോ 
അതോ നിര്‍ വികാരത്തിന്‍ കുമിളകളോ
അറിയില്ലെനിക്ക്‌ ..............
എങ്കിലും 
എന്‍ മിഴിയടച്ചാല്‍ 
നിന്‍ മൊഴികളും 
നിന്‍ രൂപവും മാത്രം 
അറിയില്ലെനിക്ക്‌ .............
അറിയാതെ എന്‍ ഹൃദയം മന്ത്രിച്ചിടുന്നു ......
"ഇഷ്ടമില്ലെന്നു പറയില്ലോരിക്കലും"
 ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് പറയതോരിക്കലും "

Monday, April 18, 2011

വേര്‍പാടിന്റെ മഴ ...

"ഞങ്ങള്‍ ഇന്ന് രാത്രി പോവുകയാ .....ആദിലും അജ്മലും പ്രവാസത്തിലെ എന്റെ ചെറിയ കൂട്ടുകാര്‍ .മുമ്പേ അറിഞ്ഞിരുന്നു പോവുകയാണെന്ന് അവരത് പറഞ്ഞപ്പോ എന്തോ ...ഒരു .അവരുടെ ഒപ്പം കളിക്കുമ്പോഴും സംസാരിക്കുമ്പോഴും ഞാനെന്റെ ബാല്യകാലത്തേക്ക് തിരിച്ചു പോകുകയായിരുന്നു ,അവര്‍ മിടായിക്ക് വേണ്ടി പിണങ്ങുമ്പോഴും കുറുമ്പ് കാട്ടുമ്പോഴും എന്റെ വീട്ടിലെ കുട്ടികളെ പോലെ യാണ് എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നത്,പ്രവാസത്തിന്റെ വേര്‍പാടിന് കുറച്ചെങ്കിലും ആശ്വാസം കിട്ടിയിരുന്നത് അവരുടെ ചിരിയിലൂടെ ആയിരുന്നു.എന്തിനോ വേണ്ടി വിദൂരത്തിലേക്ക് നീന്തുമ്പോഴും എന്തിന്റെയോ പ്രേരണയാല്‍ പിന്നിലേക്ക്‌ വീണ്ടും തിരിച്ചു നീന്തുന്നു,ഒരു പക്ഷെ തളര്‍ന്നതായിരിക്കാം അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് അനിവാര്യമായി തീര്‍ന്നതാകാം...ഒരിക്കല്‍ ഞാനും തിരിച്ചു നീന്തേണ്ടിവരും,ചിറകറ്റ പറവകളെ പോലെ. ഇനി തിരിച്ചു വരില്ല എന്നുള്ള സത്യം ആ കുട്ടികള്‍ക്ക് അറിയില്ല എന്നതുപോലെ തന്നെ,എനിക്കും അറിയില്ല ഞാനെന്നു തിരിച്ചു നീന്തെണ്ടി വരും എന്ന്. വേര്‍പാടിന്റെ മഴ മനസ്സില്‍  ഉണ്ടെങ്കിലും, സ്വൊന്തം മണ്ണിലേക്ക് തന്നെയാണ് ആ കുട്ടികള്‍ പോയത് ,അവര്‍ വളരട്ടെ കേരള സംസ്കാരത്തില്‍ .......അവര്‍ മണ്ണിന്റെ മണമറിയട്ടെ......

Friday, April 15, 2011

വിഷുകൈനീട്ടം

കുറച്ചു നേരം കൂടെ കിടന്നാലോ അല്ലെങ്കി വേണ്ട വിഷു ദിവസമായിട്ട് ഇന്നെങ്കിലും നേരെത്തെ എണീക്കാം,കണി കാണേണ്ടേ ...കണ്ണ് തുറക്കാതെ അജി ചിന്തിച്ചു .ഏതോ പോലീസ് ജീപ്പിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോഴാണ് താന്‍ പ്രവാസി ആണെന്ന ബോധം വന്നത് "പ്രവാസിക്ക് എന്ത് വിഷു എന്ത് കണി ".വീട്ടിലേക്കു അയച്ചു കൊടുത്തു വിഷു കൈ നീട്ടം, അവര്‍ സന്തോഷമായ് വിഷു ആഘോഷിക്കട്ടെ ഇതൊക്കെ ചിന്തിക്കുമ്പോഴും അജി കണ്ണ് തുറന്നിരുന്നില്ല,എന്താ ഇപ്പൊ കണി കാണുക കണികാണാന്‍ മാത്രം എന്താണ് പ്രവാസ ലോകത്ത് ഉള്ളത് കുറെ സങ്കടങ്ങളുടെ കൂമ്പാരങ്ങള്‍ അതില്‍ നിന്ന് കര കയറാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന കുറെ മലയാളികളും. ജീവിത യാഥാര്‍ത്ഥ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ മലയാളിക്ക് കണി എന്ന വിശ്വാസത്തെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ കഴിയുമോ ,ഇങ്ങിനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ആണ് സുര്യയെ കുറിച്ച് ഓര്‍ത്തത്‌ മുടി നീളത്തില്‍ ഇട്ട്,രണ്ടുകണ്ണുകളിലുംകണ്‍മഷി എഴുതി ഒരു മലയാളി പെണ്‍കൊടി ,ആദ്യമായാണ്  പ്രവാസ  ജീവിതത്തിനിടയില്‍ ഇങ്ങിനെയൊരു പെണ്‍കുട്ടിയെ കാണുന്നത് ,ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ സുര്യയെ കണ്ടാണ്‌ എന്നും ജോലിക്ക് പോയിരുന്നത് സുര്യയെ തന്നെ അല്ലെ എന്നും കണി കണ്ടിരുന്നത്‌ ഒരു പക്ഷെ കണിയില്‍ സത്യം ഉണ്ടായിരിക്കും ,ഏതോ ഒരു പ്രേരണയാല്‍ അജി പെട്ടെന്ന് എണീറ്റു വാതില്‍ തുറക്കാന്‍ നോക്കുന്ന സമയത്താണ് വാതിലില്‍ ആരോ തട്ടിയത് ,തുറന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ 'ചിന്നൂട്ടി..."ആരിത് ചിന്നൂട്ടിയോ ഹാപ്പി വിഷു " സെയിം റ്റു യു അങ്കിള്‍ ..ദാ അങ്കിള്‍ വിഷു കൈനീട്ടം സുര്യാന്റി തന്നതാ .....തുറന്നു നോക്കി ഒരു "പനനീര്‍ പൂവ് '.....എന്നത്തേയും പോലെ അജി ജോലിക്ക് പോകുമ്പോള്‍ കണ്ടു സുര്യയെ പട്ടുപാവാട ഇട്ട്,കണ്‍മഷിയും കുപ്പിവളകളും...എന്നത്തേയുംപോലെചെറു പുഞ്ചിരിയും,പക്ഷെ ആ പുഞ്ചിരിക്ക്  കൊന്ന പൂവിനേക്കാള്‍ സൌന്ദര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു,ആ വിഷു കൈനീട്ടത്തിനു മറ്റെന്തിനെക്കാളും സന്തോഷം കിട്ടുന്നതായിരുന്നു .....

Friday, April 08, 2011

നിലവിളി

മരണത്തിന്‍ വേദിയില്‍ 
നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോള്‍ 
എന്‍ ചിലങ്ക തന്‍ ശബ്ദം 
അലയടിക്കുന്നു നിന്‍ 
കാതുകളിലെപ്പോഴും 
ആര്‍ത്തട്ടഹസിക്കുന്നു ..
എന്‍ അരങ്ങേറ്റമാണെന്നോര്‍ക്കുക നീ 
കത്തിക്കുക നീ വിളക്കിനോപ്പം
ചന്ദനതിരിയും............
പരക്കട്ടെ സുഗന്ദം 
കാണികള്‍ കുറവാണെങ്കിലും 
നിന്റെ നിലവിളിസംഗീതം 
കേട്ടവര്‍ കേട്ടവര്‍ ... 
നിലവിളിക്കുന്നു  
മരണ നൃത്തത്തിന്റെ  
സംഗീതമായ 
നിലവിളി   

                      

Monday, April 04, 2011

പിറന്നാള്‍ സമ്മാനം

നാളെ എന്നെ നേരത്തെ വിളിക്കണം ട്ടോ ...ഉറക്ക ചുവടില്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു, മെല്ലെ നിദ്രയിലെ ആഴങ്ങളിലേക്ക്  ഞാന്‍ പോകാന്‍ തുടങ്ങി,കണ്ണിലെ ഇരുട്ടു നിറങ്ങളായി മാറി, "ഇതെന്റെ വക....ജന്മദിനാശംസകള്‍ " ഹായ് ,,നല്ല ഷര്‍ട്ട്‌ ആണല്ലോ അച്ഛാ,ഇതിനെത്രേ "... പിന്നെ സമ്മാനങ്ങളുടെ പൂമഴ,ഒരുപാട് ആള്‍ക്കാര്‍ ഒരുപാട് സമ്മാനങ്ങള്‍ ‍  
സദ്യ,പായസം എല്ലാം കഴിഞ്ഞ്...എന്റെ ഒരു പാട്ടും "ഇനിയും ദീര്‍ഘായുസ്സ് ഉണ്ടാവട്ടെ ന്റെ കുട്ടിക്ക് "സ്നേഹം വിതുമ്പുന്ന വാക്കുകള്‍ .ആ രാത്രി മാത്രം ഞാന്‍ സുഖമായ് ഉറങ്ങി .
"എണീക്ക്".....മെല്ലെ ഞാന്‍ കണ്ണ് തുറന്നു ..ഞാന്‍ ആദ്യമായ് കണ്ട മുഖം, ഞാന്‍ ആദ്യമായ് പേര് വിളിച്ച മുഖം കണ്ണുനീരോടെ ആദ്യ പിറന്നാള്‍സമ്മാനം 'മാതൃചുംബനം'
 എനിക്ക് കിട്ടിയ ഏറ്റവും വിലകൂടിയ പിറന്നാള്‍ സമ്മാനം മറ്റെന്തിനെക്കാളും മൂല്യമുള്ള പിറന്നാള്‍ സമ്മാനം ഇനി ഒരിക്കലും കിട്ടാത്ത പിറന്നാള്‍ സമ്മാനം ......ഇന്നും ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്ന പിറന്നാള്‍ സമ്മാനം 
.

Friday, April 01, 2011

ഏതോ വസന്തത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ പോയി രാജുവിന്റെ വീട്ടിലേക്കു ,കളിയും ചിരിയുമായി,പുഴയിലെ കുളിയും സദ്യയും ...
അവസാനം ഞങ്ങള്‍ പോരുമ്പോള്‍ രാജുവിന്റെ ഉണ്ണി ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം തന്ന ആ സ്നേഹ സമ്മാനം ....
കവിളില്‍ മുത്തവും കൊടുത്തു ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ....എന്തോ എല്ലാവരുടെയും മനസ്സില്‍
പറയാനറിയാത്ത ഒരു നൊമ്പരം ......ഇന്ന് എല്ലാവരും വേര്‍പിരിഞ്ഞു പല വഴിയില്‍
രാജുവിന്റെ ഉണ്ണി ഇന്ന് പ്ലസ് ടു വിദ്യാര്‍ഥിയാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള്‍......
നഷ്ടപെടലുകളുടെ ആഴം ഞങള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു ..ഇനി ഒരിക്കലും ആ വസന്തം തിരിച്ചു കിട്ടില്ല എന്ന വേദനയോടെ